آخر صف طویل چنبره‌زده،مرد کوتاه قدی به همراه به نظرم همسرش ایستاده که ازش به انگلیسی می‌پرسم آخرین نفره و با سر تایید می‌کنه و به ترکی ادامه می‌ده "متاسفانه!"یه لبخند می‌زنم. حدس می زنه فهمیدم و می‌پرسه ترکم؟ توضیح می‌دم که نه ولی می‌فهمم. طبعن به ترکی. چند خط دیالوگ راجع به ملیت و هدف سفرم رد و بدل می‌شه و بعد من ایستادم به شنود جماعت ترک زبان مسافر ترکیش ایرلاین همیشه شاکی  و به حال غر.  معمولن خیلی بیشتر از ما اعتراضشون به‌راست و به سادگی از سر کاستی‌ها نمی‌گذرن. شاید به طبع وضیت سیاست حاکمیت سالیان اخیرشون. هرجور حساب کنی ابراز مخالفت با جریان غالب و رایج در ترکیه خیلی ساده‌تر از مملکت ماست.