سرور و فرحی رضایت بخش بر من مستولی است . نشئه
سفر از دنیای همچنان گیر و گور فارغم انگار . آرمان های زندگی منفردانه ام حتی دوباره
عملی و معقول به نظر می رسند . در نیامدن به رنگ جامه جماعت هم نه تنها نشدنی نیست
بلکه سهل و در عین حال مطلوب است! هر از
چند گاهی مرا سفری لازم است.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر